Είναι κάλεσμα στην άγρια πλευρά του Θείου, εκεί όπου η ελευθερία δεν ζητιέται — διεκδικείται. Είναι ιερή αναμέτρηση με τον ίδιο μας τον φόβο,η στιγμή που η σκιά δε διώχνεται, αλλά αγκαλιάζεται. Λίλιθ, η Μαύρη Σελήνη, η Μητέρα του απαγορευμένου, η Προστάτιδα όσων δε χωρούν σε κανένα καλούπι. Τελετή προς Εκείνη είναι βύθιση στο Απαγορευμένο,χωρίς ενοχή, στην αλήθεια χωρίς μάσκα. Δεν προσφέρεις στην Λίλιθ για να πάρεις έλεος —της προσφέρεις επειδή έχεις το θάρρος να δεις.Να δεις μέσα σου τη Γυναίκα που καίει, τον Άντρα που σπαράζει,το Παιδί που ποτέ δεν λησμονεί.Στο κάλεσμα της Λίλιθ δεν υπάρχει μετάνοια, υπάρχει αποκάλυψη. Με καπνό, αίμα ή κρασί, με ήχους βαθιούς, με σώμα εκτεθειμένο στον Ουρανό, ο τελετουργός αποτίει φόρο τιμής στη Θεά που ποτέ δεν υποτάχθηκε. Είναιτελετή-καθρέφτης: ό,τι κρύβεις, εμφανίζεται. Ό,τι αρνείσαι, σε διεκδικεί. Και μέσα απ’ αυτό, το Εγώ λιώνει για να γεννηθεί η Ψυχή —ελεύθερη, ολόκληρη, αδιαπραγμάτευτη. Η τελετή προς τη Λίλιθ είναι ιερό σκοτάδι. Δεν είναι κακία — είναι αλήθεια. Δεν είναι δαιμονικό — είναι πρωτογενές.Είναι το ουρλιαχτό της ψυχής όταν επιτέλους τη σέβονται.Είναι ιερουργία για όσους δεν φοβούνται να είναι μόνοι.Για όσους δεν τρομάζουν μπροστά στη δύναμή τους. Για όσους θυμούνται ότι το Θείο δεν είναι μόνο φως —αλλά και η φωτιά που γεννάει το φως.