Είναι το άνοιγμα μιας πύλης, εκεί όπου οι κόσμοι αγγίζονται, όπου το φως της Σελήνης δεν είναι μόνο φως, μα σύμβολο, κλειδί, μνήμη αρχαίας γνώσης.Είναι μια πράξη ιερής σύνδεσης, με τη Μεγάλη Κυρά των Τριόδων,την Οδηγό των ψυχών, τη Φύλακα των μυστικών. Σ’ αυτή την τελετή, ο χρόνος λυγίζει,ο τελετουργός βαδίζει ανάμεσα στο χθες, το τώρα και το άδηλο αύριο. Με καπνούς λιβανιού, με σιτάρι, μέλι, μαύρες ελιέςκαι λόγια ψιθυριστά κάτω από το φως της  σκοτεινής Σελήνης, καλείται η Εκάτη — η Νυχτερινή Φλόγα,η Πυρφόρος και Φωτεινή μέσα στο Σκότος. Δεν είναι απλώς μια προσφορά·είναι μυσταγωγία, μια ιερή ανταλλαγή. Ο άνθρωπος προσφέρει — και η Θεά, αν θελήσει, ανοίγει τις εσωτερικές οδούς της σοφίας, της προστασίας και της μεταμόρφωσης. Είναι μια πράξη μνήμης του Παλαιού Κόσμου, όπου οι θεότητες δεν ήταν απόμακρες,μα παρόντες συνοδοιπόροι στο μονοπάτι της ψυχής. Είναι η στιγμή που ο φόβος γίνεται γνώση, το σκοτάδι γίνεται μήτρα αναγέννησης, και ο τελετουργός, μ’ ευλάβεια,ενώνεται με το Αόρατο.