Σε αυτό το τόσο ιδιόμορφο μυθιστόρημα, σε πρώτο επίπεδο έχουμε να κάνουμε με την πιο πεζή καθημερινότητα: συνηθισμένες ζωές, συνηθισμένοι άνθρωποι, η μικροαστική, πληκτική ρουτίνα. Και, σε δεύτερο επίπεδο, έχουμε ένα φαντασιακό και ονειρικό αφήγημα όπου οι γυναίκες κλαίνε με αιμάτινα δάκρυα, όπου τα παιδιά γίνονται κουρούνες και πετούν μακριά, όπου οι γυναίκες μεταμορφώνουν τον επιπόλαιο άντρα τους σε σαλιγκάρι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

“Να γιατί μας αρέσει να διαβάζουμε Μαρί Εντιάγι. Επειδή δεν κάνει τίποτα όπως το κάνουν οι άλλοι, ακολουθεί δρόμους σκοτεινούς και απόκεντρους, ανατρέπει τις συμβάσεις με μια σπάνια τόλμη, και πετυχαίνει όλα όσα τολμά”. (Le Soir, P. My)
“Τα μυθιστορήματα της Μαρί Εντιάγι διαβάζονται με τα μάτια ορθάνοιχτα”. (Lire, Marie-Laure Delorme).
“Η Μαρί Εντιάγι πεταρίζει ανάμεσα στη Σταχτοπούτα και τον Κάφκα, τη μοιραιότητα και την ονειροφαντασία, τον ντετερμινισμό και τη μαγική ελευθερία”.