ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΤΖΙΝΙ “ κάθε ευχή ξεκινά με ένα φιλί.”

Στο βάθος της νύχτας, όταν η σιωπή αποκτά φωνή, ένα λυχνάρι ανάβει.
Η φλόγα του τρεμοπαίζει σαν να ψιθυρίζει μυστικά, σαν να γνωρίζει όλα όσα ποτέ δεν ειπώθηκαν. Από μέσα της αναδύεται μια σκιά — αόρατη, μα υπαρκτή. Ένα βλέμμα χωρίς μορφή, ένα άγγιγμα που δεν χρειάζεται χέρια.

Το Τζίνι δεν εμφανίζεται για να εκπληρώσει ευχές. Εμφανίζεται για να τις ξυπνήσει.
Με μια ανάσα, φέρνει πίσω τις λησμονημένες επιθυμίες· εκείνες που κάποτε φοβηθήκαμε να ψιθυρίσουμε. Και τότε, χωρίς προειδοποίηση, αφήνει πίσω του ένα φιλί — σύντομο, μα ανεξίτηλο. Ένα φιλί που δεν ζητά αντάλλαγμα· απλώς σε σημαδεύει.

Το Φιλί του Τζίνι είναι η στιγμή πριν το άγγιγμα, η αναμονή που πάλλεται μέσα στη σιωπή.
Είναι το φως που ανάβει στο σκοτάδι χωρίς να το διαλύει.
Είναι το κάλεσμα μιας μαγείας που δεν εξηγείται, μόνο αισθάνεται.

Κάθε φορά που το φως αγγίζει το λυχνάρι, γεννιέται ξανά — σαν υπόσχεση, σαν ανάμνηση, σαν ευχή που δεν έσβησε ποτέ.
Και μέσα σε αυτή τη στιγμή, εκεί όπου το άγνωστο γίνεται οικείο, το Τζίνι χαμογελά.
Γιατί ξέρει: κάθε ευχή ξεκινά με ένα φιλί.