Είναι μια είσοδος στην ήσυχη δύναμη της νύχτας,εκεί όπου η σιωπή έχει φωνή, και τα μάτια της Θεάς λαμπυρίζουν σαν αστέρια που φυλάνε τα όνειρα.Είναι κάλεσμα σε μια Θεότητα διπλή: στοργική σαν μητέρα και οξεία σαν λεπίδα.Η Μπαστέτ δεν κραυγάζει — ψιθυρίζει, δεν απειλεί — προστατεύει,με βλέμμα αιχμηρό διαπερνά το σκοτάδι της ψυχής χωρίς να φοβάται τίποτα. Η τελετή της είναι γιορτή της ισορροπίας:ανάμεσα στην τρυφερότητα και στη δύναμη,στη γήινη ηδονή και στη θεϊκή γαλήνη. Μουσική, τύμπανα, άρωμα μύρου και λωτού, κινήσεις ιερές και χοροί κάτω απ’ τη σελήνη,όλα προσφέρονται σαν ύμνος στην Ιέρεια της Χαράς. Εκεί, ο τελετουργός καλεί τη Μπαστέτ με σεβασμό και αγάπη,ζητώντας προστασία για το σπίτι, για το σώμα, για την ψυχή.Απελευθερώνει τον εαυτό του από τους φόβους, όπως η γάτα που στέκεται ήρεμη πάνω στο περβάζι, βλέποντας όλα, μα επιλέγοντας τι να αγγίξει.Η τελετή προς τη Μπαστέτ είναι η ανάμνηση του ιερού μέσα στο καθημερινό.Είναι το γουργουρητό της ψυχής όταν βρίσκει γαλήνη. Είναι η σπίθα που φυλάει τον ιερό σου χώρο, η τρυφερή νύχτα που γίνεται πανοπλία φωτός.Δεν είναι απλώς προσφορά –είναι σύμπλευση με το Αιθέριο Θηλυκό Που κοιμάται ήσυχα μέσα σου,όταν ξυπνήσει, στέκεται δυνατή, έτοιμη να αγαπήσει, να προστατεύσει, να τραγουδήσει.